محل انتشار: نخستین کنگره بین المللی حقوق ایران

علی طالع زاری – گروه حقوق،واحد گرگان،دانشگاه آزاد اسلامی واحد گرگان ،ایران

  مریم متینی – گروه حقوق،واحد گرگان،دانشگاه آزاد اسلامی واحد گرگان ،ایران

ترک فعل منتهی به سلب حیات از دیگری اعم از آنکه انجام آن، وظیفه تارک بوده یا نه، در هر دو حالت با شرایطی در قوانین کیفری ایران جرم است. در حالت اول که شخص در برابر دیگری تعهد و وظیفه های ندارد، نه از بابت قتل قربانی، بلکه ترک کننده به موجب بند ١ ماده واحده قانون مجازات خودداری از کمک به مصدومین و رفع مخاطرات جانی ١٣٥٤ محکوم میشود. در حالت دوم که شخص تارک برحسب قانون، قرارداد و یا حرفه خود وظیفه داشته مانع از تاثیر اسباب وقوع قتل علیه قربانی شود، چنانچه عمداً وظیفه خود را به قصد قتل قربانی ترک کند، عمل وی قتل عمدی و مشمول ماده ٢٠٦ قانون مجازات اسلامی خواهد بود. قانون مجازات اسلامی مجموع این وظیفه و ترک فعل ناشی در بندهای سه گانه ماده ٢٠٦ « کار » از آن را در جرم قتل عمدی با ذکر واژه ق.م.ا که به معنی رفتار میباشد، پذیرفته است. در این خصوص، عرف بین رفتار متهم و مرگ مجنی علیه رابطه علیت برقرار میکند، هرچند از نظر مادی نتوان بین این دو رابطه علیت برقرار کرد.قانون سال 92 نیز در ماده 296 جهت ارتکام کرد و با صرف قتل عمدی از طریق ترک فعل را پذیرفت.